სადღესასწაულო განგება
წმიდისა დიდისა მოწამისა აბო ტფილელისა

თუესა იანვრის 8-სა

დიდ მწუხრსა ზედა

სხუაჲ გალობაჲ

გრიგოლ ხანძთელისაჲ

ძლისპირი: რომელმან შეიმოსე ნათელი სამოსლად, შენდა მოვილტი, შენ გიღაღადებ: განანათლე სული ჩემი დაბნელებული, ვითარცა ხარ მხოლოჲ, მრავალმოწყალე.

ნათელთათჳს: რომელმან განახუნა საქანელნი ცისანი და წყალნი იგი ზესკნელისანი დამოადინა ქუეყანად. დღეს განიბანების ჴორცითა იორდანისა წყალთა.

რომელმან შექმნა ზღუაჲ ესე დიდი და ვრცელი და ჴმელი ჴელთა მისთა დაბადეს, დღეს იგი ნათელსა იღებს - დაუღამებელი ნათელი, თჳთმნათობი არსებაჲ.

აბოჲსთჳს: ეტყოდა რაჲ აბო ნათესავთა მათ თჳსთა: კეთილ არს დატევებაჲ ბნელისაჲ და მოსწრაფებაჲ ნათელსა ღმრთისა მეცნიერებისასა, მონებად სამებისა.

ესმა რაჲ ესე ერსა ისმაიტელთასა, აღეგზნეს ცეცხლებრ გულისწყრომითა და მჴეცებრ იღრჭენდეს კბილთა, რაჲთა მისცენ იგი მოსიკუდიდ, აბო ქრისტჱს მოწამჱ.

არად შეჰრაცხა განრისხებაჲ უშჯულოთაჲ და არცა ყოვლად ზარგანხდილ იქმნა, რამეთუ უყუარდა ქრისტჱ, და არა დასცხრებოდა კითხუად წიგნებთა მათ საღმრთოთა.

ღმრთისმშობლისა

რომელსა იგი ვერ მისწვდების გონებაჲ, ჴორცნი შეიმოსნა, ღმრთივმიმადლებულო, და შენ სამკჳდრებელად თჳსად შეგიწყნარა და იჴსნნა კაცნი.

გალობაჲ 6, ღაღადყავსა

იოანე ქონქოზისძისაჲ

ძლისპირი: ცოდვისა სიღრმეთა დამთქეს მე, ვითარცა იონა ზღჳსა უფსკრულთა, და ვღაღადებ შენდა მიმართ, სახიერ და კაცთ-მოყუარე: აღმომიყუანე, ვითარცა იგი, განხრწნისა მისგან.

ძემან ღმრთისამან ბუნებით ძმად გჳწოდა ჩუენ მადლით, რაჟამს იგი ბუნებაჲ ჩუენი მიიღო და განწმედისა ჩუენისათუს განწმედაჲ თავს იდვა უცოდველმან წინამორბედიისაგან.

ჭეშმარიტად სოფლისა ჴსნისა დასაბამ არს დღესსწაული ესე, მამისა ჴმაჲ და სულისა მოსლვაჲ განკაცებულსა მას ღმრთად გვაუწყებს, რომლისათჳს აბო სიკუდილსა თავს იდებს.

რომელი იქმენ პირმშოჲ მკუდართაჲ და გზაჲ სიკუდილისაჲ წყარო ცხოვრებისა ჰყავ მორწმუნეთათჳს, დღეს შენთჳს მიიღო სასუმელი იგი განმაცხოველებელი მახჳლითა მოწამემან აბო.

ღმრთისმშობლისა

იქმენ სამკჳდრებელად ღმრთისა, ქალწულო, უსძლოო, რომელსა გუნდნი უსხეულოთანი თუალთა მიდგმად ვერ შემძლებელ არიან, ესე საშომან შენმან უცხოდ დაიტია.

სხუაჲ გალობაჲ

სტეფანე სანანოისძისაჲ

ძლისპირი: ღაღადებდა წინასწარმეტყუელი იონა უფსკრულით გამო და მოასწავა სახე სამ დღე დაფლვისაჲ და იტყოდა: მიჴსენ განჴრწნისაგან, იესუ, შენ, მეუფეო ძალთაო.

ღაღადებდა კადნიერად სანატრელი აბო და ეტყოდა უშჯულოთა ისმაიტელთა: განმეშორენით მე, ჵ, უკეთურნო, და გამოვიძინე ღმრთისა მცნებანი.

განშიშულდი შენ, სათნოებათა მოგებითა, ღირსო, და ჰყუაოდე გჳრგჳნითა მოღუაწებისაჲთა სრულითა და ესრეთ ჴმა ჰყავ, მჴნეო: სასო ჩემდა არს ქრისტე ღმერთი.

ღუაწლსა სრულსა მჴნედ გამოჩნდა მოწამე აბო და აღავსო ეკლესიაჲ სურნელებითა ნელსაცხებელთაჲთა და წმინდა ყო ერი - მადლითა საღმრთოჲთა გამორჩეული.

ისწავებდა წიგნთაგან და მოძღუართა ღირსად სარწმუნოებისა წესსა და სჯულსა ნეტარი აბო და სიხარულითა ადიდებდა მამასა და ძესა და სულსა წმიდასა.

ღმრთისმშობლისა

ვითარცა გიხაროდენი ქალწულმან, ეგრეთ შეიწყნარე ჴმაჲ ზეციერი ვნებათათჳს შენთა, და ვითარცა ტარიგი ქუეყანით, შეეწირე ტარიგსა უკუდავსა.

სხუაჲ გალობაჲ

გრიგოლ ხანძთელისაჲ

ძლისპირი: გარე-მომიცვეს ღელვათა, და მექმნა საფლავ მუცელი ვეშაპისაჲ, და გიღაღადებ: მიჴსენ მე, კაცთმოყუარე, და მაცხოვნე მე, მრავალმოწყალე უფალო.

ნათელთათჳს: ზეცით ჰხადა უფსკრულსა იორდანესა ზედა უფსკრულსა მას სიბრძნისასა მამამან ძესა ჴორცშესხმულსა. და ესე ესმა იორდანეს, ვითარმედ - ესე არს ბუნებით ძე ჩემი და თანასწორი არსებაჲ დაუსაბამოჲ.

დღეს დუმან მდინარენი და ოხრიან აერნი, ღრუბელნი სამყაროთანი აცურევენ ცუარსა მას საღმრთოსა. შეითქუნეს მეტყუელი და უტყჳ, იოანე და იორდანე, და შიშით განბანეს ჴორცნი მჴსნელისანი უცოდველნი.

აბოჲსთჳს: მოიწია რაჲ აბოჲს ჟამი მოღუაწებისაჲ, მყის მოიწინეს მსახურნი უშჯულოჲსა მსაჯულისანი. შეიპყრეს მოწამჱ ქრისტჱსი, და შეკრული საკრველითა მით სამშჯავროდ მისცეს უმშჯავროდ და ჰგუემდეს მსგავსად მჴსნელისა.

განიხარა ნეტარმან საპყრობილესა შინა უმშჯავროდ გუემაჲ ქრისტჱსთჳს და იწყო დაუცადებელად სულთქმითა ჴმობაჲ ქრისტჱს მიმართ: „აჰა, ესერა სიხარულითა დავსდებ შენთჳს სულსა ჩემსა, შეივედრე, მაცხოვარო!"

აუწყა მას ქრისტემან ჟამი აღსრულებისაჲ, მისცა სიმჴნჱ გულსა მისსა, და სიმტკიცჱ გონებასა მისსა, მას ჟამსა ჰრქუა მის-თანათა მათ: „აწ არღარა სადა მიხილოთ, რამეთუ მსურის მე განსლვად და ქრისტჱსა თანა ყოფად".

ღმრთისმშობლისა

გულსა შენსა განვლო მახჳლმან, იხილე-რაჲ ჯუარსა ზედა ძჱ შენი, უბიწოო ქალწულო, და საღმრთოჲ გუერდი მისი ლახურისა მიერ მოწყლული და გოდებდ სიმწარით.

კონდაკი, ჴმაჲ 4

დღესასწაულობს დღეს ეკლესიაჲ, პატიოსანსა ჴსენებასა შენსა და შემოჰკრებს შჳლთა ემბაზისაჲთა, შენისა მის ღუაწლისა და უძლეველისა ახოვნებისა ქებად და დიდებად, თუალო მოწამეთაო აბო.

იკოსი, ჴმაჲ 4 (იხ. სადღესასწაულოში)

გალობაჲ 7, კურთხეულარსა

იოანე ქონქოზისძისაჲ

ძლისპირი: არაჲ მსახურეს დაბადებულსა ღმერთშემოსილთა დამბადებელისა წილ და შეურაცხ-ყვეს ცეცხლისაჲ შემწუველი სატანჯველი და ესრეთ იტყოდეს: ამაღლებულო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, უფროჲსად კურთხეულ ხარ შენ.

ემბაზსა მას გამოჴსნისასა დღეს მდინარესა განმაცხოველებელსა იორდანესა უსხეულოთა განწყობილებაჲ გარე მოადგეს, რომელნი ნათელღებულსა შეასხმენ, საუკუნეთა მფლობელო ღმერთო, კურთხეულ ხარ შენ.

ნათლისღებაჲ წყლითა და სულითა შენთანა აღასრულა მოწამემან და სახუმილიცა ვნებათა შენთაჲ შესუა და გალობით ღაღადყო: აღმაღლებულო ღმერთო, მამათა ჩუენთაო, უფროჲსად კურთხეულ ხარ შენ.

გონებითა მიიცვალე შენ უზეშთაესსა ცხოვრებასა წმიდათა შეერთებასა და ბოროტთა შეძინებაჲ სიცოფედ შეჰრაცხე და სთქუ: ამაღლებულო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, უფროჲსად კურთხეულ ხარ შენ.

ღმრთისმშობლისა

სიტყუათაგან სულიერთა მოგუესწავა ჩუენ სამებისა ძალი და აღვიარებთ ყოველნი ერთსა ღმრთეებასა და გალობით ვიტყჳთ: ამაღლებულო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, უფროჲსად კურთხეულ ხარ შენ.

სხუაჲ გალობაჲ

სტეფანე სანანოისძისაჲ

ძლისპირი: საჴუმილსა შინა აბრამეანნი ყრმანი, მოგუთა მიერ კრულნი საღმრთოთა სჯულთათჳს, შეითხინეს და ალსა მას ღაღადებდეს: კურთხეულ ხარ, ღმერთო, ტაძარსა მას სიწმიდისა შენისასა.

მოიძულე შენ, სიცრუვით შეთხზული იგი ისმაიტელთა მოძღურებაჲ და შეიყუარე ქრისტჱს მცნებაჲ და სიხარულითა ღაღადებდი: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

იყავ, ნეტარო, კეთილად შემზავებელ ნელსაცხებელთა სულნელთა და დაუტევე მსწრაფლ და მიხუედ სურვილით ქრისტეს ნელსაცხებელთა კუალსა და ჰრბიოდე, მსგავსებითა ვნებათა მათ მისთაჲთა.

გეტყოდა მძლავრი ლიქნით: რაჲსა დაუტევე შჯული ჩუენი და წინა აღუდგები შენ შჯულითა მით, რომელი არა ვისწავეთ ჩუენ, და აწ განიკაფოს გუამი შენი მრავლითა სატანჯუელითა.

არად შეჰრაცხე განრისხებაჲ მათი, ნეტარო აბო, არცა ყოვლად ზარგანჴდილ იქმენ, რამეთუ გიყუარდა ქრისტჱ და განჴურვებული შურითა საღმრთოჲთა კუალსა მისსა მოსწრაფედ შეუდეგ.

ღმრთისმშობლისა

ღმრთისმშობელო ქალწულო, წმიდაჲ აბოჲ გევედრების: დაიცევ ერი მორწმუნჱ ყოველთა ზედა მოსლვისაგან მტერთაჲსა და ძლევაჲ მოჰმადლე ერსა ჩუენსა.

სხუაჲ გალობაჲ

გრიგოლ ხანძთელისაჲ

ძლისპირი: უფროჲსად ამაღლებულმან ღმერთმან მამათა ჩუენთამან საჴუმილი მოტყინარჱ ყრმათა მათ განუქარვა და იგინი ღაღადებდეს: ღმერთო, შენ კურთხეულ ხარ.

ნათელთათჳს: შეინანა დაბადებაჲ კაცისაჲ დამბადებელმან და რისხვით აღჴოცნა წყლითა ნოვეს-ზე ნათესავნი, აწღა მითვე წყლითა მჴსნელმან აღჴოცნა ცოდვანი ჩუენნი.

ღმრთეებისა სამჭედურმან შთაიცვა, ვითარცა მატლი მიწისაგანი ბუნებაჲ და მით მოინადირა წყალთა მათ შინა ვეშაპი მომზირალი ბრჭალთა ჩუენთაჲ.

აბოჲსთჳს: აღეგზნეს გულისწყრომითა უღმრთონი ისმაიტელნი ჰაბოჲსათჳს მოღუაწისა და ეტყოდეს მსაჯულსა: „წარწყმიდე მაცთური ესე, მჴდომი შჯულისა ჩუენისაჲ!"

მოჰყუანდა ვითარცა კრავი ნებსითა დაკლვად ქრისტჱსთჳს გზასა მას წამებისასა: იშუებდა სიხარულით, მოუდრიკა თავი ჴრმალსა, შეჰვედრა სული უფალსა.

ძისა აღმსარებელი, მამისა მადიდებელი, მაქებელი სულისაჲ მოშურნეთა ჴელითა დაიკალ, ვითარცა კრავი, და შეიწირე მსხუერპლად ღმრთისა, მას ევედრე შეწყალებად სულთა ჩუენთა.

ღმრთისმშობლისა

აღმოგჳბრწყინდა ჩუენ შენ მიერ მზჱ იგი დაუღამებელი, ღრუბელო ბრწყინვალეო, ქრისტჱ ღმერთი ჩუენი, განმანათლებელი უმეცრებისა ბნელსა შინა მყოფთა, ღმრთისმშობელო.

გალობაჲ 8, აკურთხევდითსა

იოანე ქონქოზისძისაჲ

ძლისპირი: ყრმანი ბრწყინვალენი საჴუმილისაგან პირველად იჴსნა შობილმან ქალწულისაგან, რომელთა მოასწავეს ჴსნაჲ ჩუენი საცთურისაგან, და ნათლითა შემოსილნი მათ თანა ვიტყოდით: უფალსა უგალობდეთ ყოველნი და უფროჲსად ავამაღლებდეთ მას უკუნისამდე.

საჴუმილისა იგი შემწველობაჲ ღმრთისა სიტყუამან შემაცვრეველ ყო ყრმათათჳს, ხოლო დღეს ნათლისღებითა წყალთა ბუნებათა მისცა, ცოდვათა შემწუველობაჲ ნათელმღებელთა, რომელნი ჴმობენ: უფალსა უგალობდეთ ყოველნი და უფროჲსად ავამაღლებდეთ მას უკუნისამდე.

ეჰა სახიერებაჲ შემოქმედისაჲ, რამეთუ დაბადებულთათჳს უსწრო და გზაჲ ცხოვრებად მიმყვანებელი პირველად აღასრულა, რაჲთა, რომელნი ნათლისღებითა განახლდენ, ცხოვრებასა ზიარ იყვნენ, ამისთჳს მჴურვალედ მოისწრაფა მისთჳს სიკუდიდ მოწამემან აბო.

გუამი შენი შრომითა განწმედილი საღმრთოჲსა ცეცხლისა შეერთებითა, ღირსო, მას ეგზებოდა, არამედ მოშურნეთა მათ ცეცხლითა დაწუეს, რომელსა პატივს ვსცემთ მეტყუელნი: უფალსა უგალობდეთ ყოველნი და უფროჲსად ავამაღლებდეთ მას უკუნისამდე.

ღმრთისმშობლისა

არსებაჲ პირველი, მიზეზი ყოვლისა დაბადებისაჲ გიცით ღმერთი დაუსაბამოჲ, და გქადაგებთ მშობელად თანასწორსა სიტყუასა და აღმომაცენებელად სულისა და ვიტყჳთ: უფალსა უგალობდეთ ყოველნი და უფროჲსად ავამაღლებდეთ მას უკუნისამდე..

სხუაჲ გალობაჲ

სტეფანე სანანოისძისაჲ

ძლისპირი: მჴსნელოო ყოველთაო, ძლიერო ღმერთო, ცეცხლსა შეთხეულნი ყრმანი იჴსნენი, რაჟამს-იგი შეაცურიე, საჴუმილით ღაღადებდეს: აკურთხევდით დღეს საქმენი უფლისანი უფალსა.

სოფლისა დიდებაჲ და საშუებელი შეურაცხ-ჰყავ, მჴნეო, ღუაწლისა მძლეო, და შეიყუარე შენ ქრისტე და აწ მისთანა მკჳდრ ხარ, მეოხ გვეყავ, რომელნი გევედრებით, სანატრელო.

გაქუნდა საჭურველად ჯუარი ქრისტესი, მტკიცე სასოებაჲ და სიყუარული, და სარწმუნოებითა მით განსძლიერდი და ჴმა-ჰყავ: აკურთხევდით ღმერთსა საქმენი მისნი.

ხრიდეს თავთა გულის წყრომით ღმრთის მბრძოლნი იგი აბოჲსთჳს და ეტყოდეს მსაჯულსა: მოკალ განდგომილი იგი და შემაჩუენებელი მუჰმედ მოციქულისა.

განჰბრწყინდი შენ სულითა, მჴნეო, აღანთენ სანთელნი და ჰგალობდი, ვითარცა შემწირველი, საკუერთხთა უბიწოთაჲ მღდელი მგალობელი და თავსა თჳსსა სიხარულით მოგზაურ ექმენ.

ღმრთისმშობლისა

მსხუერპლად საზეპუროდ შეიწირა წმიდაჲ აბოჲ, სიყუარულისათჳს ძისა შენისა, ქალწულო მარიამ, მისითა მეოხებითა სატანისა მახეთაგან დაიფარენ ქუეყანაჲ ივერიისაჲ.

სხუაჲ გალობაჲ

გრიგოლ ხანძთელისაჲ

ძლისპირი: შენ, მხოლოსა, დამბადებელსა ყოველთასა გალობაჲ სულიერი გიღაღადეს ყრმათა: ყოველნი საქმენი უფალსა უგალობდით და ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

ნათელთათჳს: იორდანესა, ვითარცა უზეშთაესსა ყოველთა მდინარეთასა - მაქებელ ვექმნნეთ, რამეთუ განწმიდა დღეს სულმან წმიდამან და ემბაზ ექმნა საღმრთოთა ჴორცთა ქრისტჱსთა.

დაჰბადე ქრისტე ადამ ხატად ბრწყინვალედ, ხოლო მაცთურმან აცთუნა და დააბნელა, არამედ მოხვედ და კუალად ბრწყინვალე ჰყავ ნათლისღებითა და მაცთური დააბნელე.

აბოჲსთჳს: შიში უღმრთოთაჲ განაგდეს მორწმუნეთა და სურვილით ამბორს უყოფდეს უბიწოსა მარტჳლსა, რაჲ იხილეს აღსრულებული ქრისტჱსთჳს კეთილითა აღსარებითა.

გამოჩნდა ზეცით ვარსკულავი მოტყინარჱ ღამესა ბნელსა მნათობი მზეებრ ბრწყინვალჱ გუამსა მას ზედა ქრისტჱს მოწმისასა. პატივად ღუაწლთა აბო მჴნედ მოღუაწისათა.

შეკრიბნეს ძუალნი ახოვნისა ჰაბოჲსნი და შთაყარნეს დიდსა მას მდინარესა მტკუარსა, ხოლო იგინი ბრწყინვიდეს წყალთა შინა, ვითარცა მთიებნი ყოვლად მნათობიერნი.

ღმრთისმშობლისა

შენ მიერ ჩუენთჳს ჴორცშემოსილმან ღმერთმან, შენ, წმიდა და ყოვლად უბიწოჲ, ყოვლისა ნათესავისა ჩუენისა საღმრთო შუამდგომელ გამოგაჩინა, ქალწულო, ამისთჳს მორწმუნენი ჴმამაღლად გიგალობთ შენ.

გალობაჲ 9, ადიდებდითსა

იოანე ქონქოზისძისაჲ

ძლისპირი: ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი იხარებენ დღეს სულითა და დღესასწაულობენ გუნდნი ზეცისა უსხეულოთანი დიდებით მუცლად-ღებასა ყოვლად უბიწოჲსასა და იტყჳან: გიხაროდენ მარადის, ქალწულო მარიამ, სასუფეველსა.

აღმოცენებით აღმოჰხვედ ძირთაგან იესჱსთა სიწმიდით, ხოლო დღეს იორდანეს ძლევით შეჰმუსრე თავი ვეშაპისაჲ და აღმოჰხვედ მიერ, ვითარცა ლომი წერილისაებრ, რომელსა გაქუს მთავრობაჲ ნათესავთაჲ, რომელთა ემსგავსე განკაცებითა.

ქრისტჱს აღთქმულთა საშუებელთა სიკუდილი სიხარულით შეიწყნარე და მიხვედ მისთანა სუფევად, ვითარცა ზიარი ვნებათა მისთაჲ, მოწამეო. ჭეშმარიტად გვაუწყებს ღირსებასა შენსა ნათელი იგი ზეცისაჲ, პატივად შენდა მოსრული.

აღგიარებ იესო, უძლურებასა ჩემსა, რამეთუ უღირს ვართ შეწყნარებად შენდა, ღმრთისა სიბრძნეო, არამედ სიტყჳთა განდევნე წყლულებაჲ გულისაჲ და მაქებელად მიჩინე დღეს, საუფლოსა კრებასა და მოწამისა აბოჲს დღესასწაულსა.

სურვილითა შენითა აღძრულ არს გონებაჲ ჩუენი, მოწამეო, ამისთჳს შეიწირე კნინი ესე ძღუენი, რომელი მსგავსად ძალისა ჩუენისა მოგჳრთუამს: მოგჳტევე კადნიერებაჲ და გჳთხოვე დღეს ქრისტჱსგან გამოჴსნაჲ, რომელნი გალობით ღირსად გადიდებთ.

ღმრთისმშობლისა

ნუ შეურაცხ-ჰყოფ ერსა შენსა გლახაკსა და დაწუნებულსა, არამედ შემწე ეყავნ მარჯუენაჲ შენი, ძლიერი და მაღალი, შობილო ქალწულისაგან, და მიჴსნენ ჩუენ მონებისაგან მტერთა ჩუენთა, და ძლევაჲ მოჰმადლე ერსა ჩუენსა.

სხუაჲ გალობაჲ

სტეფანე სანანოისძისაჲ

ძლისპირი: შობაჲ შენი უხრწნელ არს ქალწულო, ღმერთი მუცლით შენით გამოვიდა განხორციელებული, კაცთა შორის იქცეოდა, ამისთჳსცა ჩუენ შენ, ღმრთისმშობელო, მარადის ყოველნი გადიდებთ.

დავითისა ჴმასა ღაღადებდი, აბო, და ნეტარისა მის ავაზაკისა თანა ჰჴმობდი ძლიერად: „მომიჴსენე, მჴსნელო, სასუფეველსა!". აწ მეოხ გუეყავ მგალობელთა შენთა.

რაჟამს მოვიდეს ტკბილი იგი მსაჯული და დაჯდეს საყდართა სუფევისა მისისათა, მოწამეო, მაშინ ევედრე მას, ჩუენ მგალობელთათჳს შენდობად ბრალთა.

უღირსი გალობაჲ ჩუენი შეიწირე, ნეტარო, და ნუ მოიჴსენებ ძჳრსა ჩუენსა, არამედ განანათლე გულნი შემსხმელთა შენთანი და ცოდვათა წყუდიადი განხადე მგალობელთაგან შენთა.

ღმრთისმშობლისა

წინაშე ძისა შენისა, ქალწულო, ჰღაღადებს სისხლი წმიდისა აბოჲსი. შეისმინე ოხაჲ მისი და შემოგჳკრიბენ მამულნი განბნეულნი, და უჩინე მზღუარი, ყოველთა კაცთაგან უსარჩლელი.

სხუაჲ გალობაჲ

გრიგოლ ხანძთელისაჲ

ძლისპირი: ესაჲა, მხიარულ-იყავ, ქალწულმან მუცლად-იღო, და შვა ძჱ დაუსაბამოჲ ევმანუელ, ღმერთი და კაცი, აღმოსავალ სახელი მისი. მას ვადიდებდეთ, და რომელმან შვა იგი, ვნატრიდეთ.

ნათელთათჳს: რომელმან შეკრიბნა წყალნი შესაკრებელსა მას ერთსა საღმრთოჲთა ბრძანებითა და დაადგინა ვითა თხიერთა უფსკრულისა მათ საუნჯეთა - ღმრთისა სიტყუამან - წყლითა ნათელ-სცა წინამორბედმან.

დაუსაბამოჲსა მზისა ნათლისა ნათლისღებითა დამდაბლებულ არიან და დაბნელებულ უკუნისამდე მავნებელნი სულნი ბოროტნი, და მზეებრ ნათობენ ნათელღებულნი ადამეანნი.

აბოჲსთჳს: ზეგარდამო წოდებული სარწმუნოჲ ქრისტჱს მოწამჱ, სანთელი მოტყინარჱ, ნეტარი აბოჲ დაფარეს აქა სხეულითა ისმაიტელთა, ხოლო ქრისტჱს მიერ ნათობს სულითა სასუფეველსა.

უვარის-მყოფელნი შენნი და მომსრველნი მართალთანი, სიცრუვისა მოქმედნი და ურწმუნონი ისმაიტელნი, ჵ, ქრისტე, მისცენ მწარესა მას საუკუნესა სატანჯუელსა დაუსრულებელსა.

უძლეველო მოწამეო, სრბაჲ კეთილად აღასრულენ და აწ მკჳდრ ხარ ნათელსა გამოუთქმელსა: ევედრე ღმერთსა, რაჲთა დაამჴუნეს მტერნი ჩუენნი მცბიერნი, და ძლევაჲ მოსცეს საზეპუროსა ერსა ჩუენსა.

ღმრთისმშობლისა

შენ სასანთლედ ბრწყინუალედ წინაჲსწარმეტყუელმან წინაჲთ გიხილა, ყოვლადუბიწოო, მქონებელი ქრისტჱს, გონიერისა მის სანთლისა, რომლისა მიერ განვნათლდით ჩუენ სიბნელესა შინა ვნებათასა მდებარენი, ამისთჳს გნატრით შენ, ღმრთისმშობელო, მარადის ქალწულო.

განმანათლებელი, ჴმა 1 წმიდისა

სისხლითა წამებისაჲთა... (იხ. სადღესასწაულოში)

აქებდითსა ზედა დასდებელნი. მუხლი 6

იოანე ქონქოზისძისაჲ

მოვედით დღეს, მორწმუნენო, იხილეთ მენელსაცხებლჱ, რომელმან შეწირა თავი თჳსი მსხუერპლად, მისთჳს რომელმან ივნო ჩუენთჳს და სისხლთა დათხევითა სულნელყო ეკლესიაჲ უფროჲს ყოველთა ნელსაცხებელთა, და აწ ევედრების ყოველთა მეუფესა, ღმერთსა ჩუენსა, სულთა ჩუენთა ჴსნისათჳს ყოვლისაგან განსაცდელისა.

ადგილი იგი სამსხუერპლოჲ, რომელსა ზედა დაიწვა ყოვლად წმიდაჲ გუამი შენი, ნეტარო, დიდებაო მოწამეთაო, ემსგავსა საკურთხეველსა წმიდისა აჰრონისასა, ზევით ცეცხლისა დადგრომითა, განგრძნობილად, ღირსო, ნათლითა ბრწყინვალითა, ჰხედვიდეს რაჲ ურწმუნოთა დაუკვირდა და მორწმუნენი იხარებდეს ღუაწლთა მათ შენთა საღმრთოჲთა ქებითა.

თქმული გრიგოლ ხანძთელისა:

რაჟამს მიუპყრა მოწამემან ქრისტჱსმან, ღუაწლისა მძლემან მახჳლსა ქედი თჳსი ქრისტჱსთჳს, მას ჟამსა ჴმა-ყვეს მაღლით უჴორცოთა: აღმოვედ ჩუენთანა, გიწესს უფალი და იხარებდი წინაშე მისსა, ხოლო მან შეჰვედრა რაჲ სული უფალსა, ზეცისა გუნდნი წინა უძღოდეს მას სიხარულით. აღიყვანეს გალობითა ზეცად და მამაჲ აბრაჰამ მიეგებვოდა და შეიწყნარა წიაღთა თჳსთა.

რომელთა მოგკლეს უმშჯავროდ, ნეტარო აბო, დაესაჯა მათ სასჯელი საუკუნოჲ ჯოჯოხეთი და ბნელი იგი გარესკნელისაჲ, ხოლო შენ ბრწყინავ წინაშე ღმრთისა, ნათელსა შინა უკუნისამდე. და რაჟამს მოვიდეს მსაჯული სახიერი და დაჯდეს განკითხვად საყდართა სუფევისა თჳსისათა, მაშინ მეოხ გუეყავ, ახოვანო, წინაშე ღმრთისა.

2 მუხლი ანტონ კათალიკოსისა (იხ. სადღესასწაულოში)

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ვითარცა წინაპარნი ჩუენნი მიისწრაფდეს ადგილსა მას, სადაცა დაწუეს გუამი შენი, ნეტარო აბო, ეგრეთვე აწ ტაძრად შენდა მყის სრბად მოვიწევით: მადლის მიცემად ღმრთისა, თაყუანისცემად ჯუარისა მის წმიდისა და ამბორისყოფად ყოვლად პატიოსნისა ხატისა შენისა, ხოლო შენ ძალითა ქრისტჱსითა დაიფარე ქუეყანაჲ ივერიისაჲ წვალებისაგან და სჯულისაგან უცხოჲსა, და მკჳდრნი მისნი ყოვლისაგან ძჳრისხილვისა.

აწდა, დღესასწაულისა

დიდებაჲ მაღალი გრძლად და განტევებაჲ.

 

ლიტურღიასა ზედა

მომიჴსენენი: კანონისაგან დღესასწაულისა, გალობაჲ I - მუხლი 4; და წმიდისა გალობაჲ VI - მუჴლი 4.

წარდგომა, ჴმაჲ 7 იხარებდეს მართალი უფლისა მიმართ და ესვიდეს მას.

მუხლი: შეისმინე, ღმერთო, ჴმისა ჩემისაჲ.

სამოციქულო II ტიმოთესი: თავი II, მუჴლი 1 - შჳლო ტიმოთე განსძლიერდი მადლითა... დასასრული, მუჴლი 11 - დიდებასა თანა საუკუნესა.

ალილუია, ჴმაჲ 4. მართალი ვითარცა ფინიკი აღყუავდეს, და ვითარცა ნაძჳ ლიბანისა განმრავლდეს. მუჴლი: დანერგულნი სახლსა შინა უფლისასა

სახარებაჲ იოანესი, თავი 15, მუხლი 17 - ჰრქუა უფალმან თჳსთა მოწაფეთა, ამას გამცნებთ თქუენ.. დასასრული, თავი 16, მუხლი 3, მსხუერპლი შესწირა ღმრთისა...

განიცადე: საჴსენებელად საუკუნოდ...

მიქაელ მოდრეკილის კრებულიდან გამოკრიბა და შეადგინა:
მედავითნე თინათინ მჭედლიშვილმა