კენდოს ისტორია

«ბუსი» (შუასაუკუნების რაინდები)  ფლობდნენ თავიანთ ხმლებს «კენძიუცუს» (ხმლებით შეტევითი ბრძოლის ხელოვნება)  წესების შესაბამისად. რითაც ქვეყანაში უზრუნველყოფდნენ წესრიგს და სიმშვიდეს IX-XVII საუკუნეებში.

ხმალი  იაპონელებისთვის  იყო და არის მთავარი იარაღი ქვეყანაში,  ხოლო კენდო მეფობს ფიზიკური აღზრდის დისციპლინებს შორის. იაპონელებს უყვართ ხმლით ბრძოლა მცირე ფართობზე.

შუასაუკუნეების რაინდების ადრეულ ხანაში ბრძოლები მიმდინარეობდა ძირითადად ისეთ პირობებში,  როდესაც მოწინააღმდეგე მხარეები იმყოფებონენ დაშორებული ერთმანეთისგან. უწინარეს ყოვლისა ამ დროს მიმართავდნენ მშვილდოსნებს, რომლებიც ისრებს სეტყვასავით აყრიდნენ მოწინააღმდეგეს.  მაგრამ გამოცდილებამ აჩვენა,  რომ ასეთი ტაქტიკაის მიხედვით ბრძოლის დასასრული ბუნდოვანი რჩებოდა.   

ამიტომ შუა საუკუნეების რაინდი  უკვე მოწინააღმდეგეს ებრძოდა ახლო ბრძოლის მეთოდების გამოყენებით, რაც საშუალებას იძლეოდა მიეღწია საგრძნობი შედეგისათვის. შესაბამისად ტაქტიკა  «მიახლოება და დარტყმა», დამახასიათებელი მოქმედებაა შუა საუკუნის რაინდისთვის, რაც გახდა ბრძოლის წარმოების ჩვეულებრივი საშუალება. «კენძიუცუში» მტერზე გამარჯვება მიიღწევა ძირითადად შემტევი ტაქტიკით, რაც აიძულებს მოწინააღმდეგეს მოიგერიოს შეტევა და დაუშვას შეცდომები დაცვაში.

XVII საუკუნის შუა წლებში ვისაც სურდა დაუფლებოდა და სრულყოფილი გაეხადა თავისი ოსტატობა «კენძიუცუში» სწავლობდა ხმლის ფლობის სამ  მეთოდს. ეს მეთოდების გამოიყენებოდა:

• ნამდვილი მახვილი «კატანა» (იაპონელი სამურაის ხმალი) და «ტატი» (გრძელი ხმალი);
• «ბოკენი» (ხის ხმალი);
• «სინაი» (ბამბუკის სასწავლო მსუბუქი ხმალი).

რეალური ბრძოლა ან შეჯიბრება წარმოებდა მებრძოლებს შორის, ამ სამი სახეობის იარაღიდან  რომელიმეს გამოყენებით. მაგრამ ნამდვილი ხმლებით ბრძოლაზე საჭირო იყო ხელისუფლების ნებართვა, ამიტომ იგი ვერ შევიდა ყოველდღიურ პრაქტიკაში.  ამიტომ ყველაზე მეტი პოპულარობა მოიპოვა «ბოკენისა» და «სინაის» გამოყენებით ბრძოლამ.  ხოლო თვით ასეთი სასწავლო იარაღებით ხმლებით ბრძოლის მეთოდის სწავლებამ მიიღო სახელი «სინაი-გეიკო» და წარმოადგენს კენდოს წინამორბედს. 

მეცადინეობა, რომ ყოფილიყო უსაფრთხო, საჭირო იყო დამცავი აღჭურვილობის შემუშავება და 1711 წელს ეს ამოცანა გადაწყდა.  
XIX საუკუნეში «სინაი-გეიკომ» დამცავი აღჭურვილობის გამოყენებით სწრაფად მიაღწია პოპულარობას. მიმზიდველი გახდა მისი დინამიურობა, რომელიც შეესაბამისობაში  იყო ვარჯიშის ლმობიერ მეთოდებთან.  XIX საუკუნეში «სინაი-გეიკო»-ში უკვე ვარჯიშობდა უბრალო ხალხის მნიშვნელოვანი ნაწილი. 1879 წელს ხელისუფლებამ ოფიციალურად გადაწყვიტა მიეღო პოლიციის შეიარაღებაში ხმლები ანუ ბრძოლის კენდოს მეთოდი. 1911 წელს კი კენდო შემოღებული იქნა, როგორც ფიზიკური აღზრდის საგანი ყველა სკოლაში.

იმის გამო, რომ იაპონია უფრო და უფრო მეტად იხრებოდა ნაციონალიზმის პოლიტიკისაკენ,  უფრო მეტად იზრდებოდა კენდოს მნიშვნელობა არა როგორც საბრძოლო ხელოვნება, არამედ როგორც სულიერი დისციპლინა და ფიზიკური აღზრდის ფორმა.

მეორე მსოფლიო ომში იაპონიის დამახცხების შემდეგ, კენდო იქნა აკრძალული. Mმაგრამ დაშვებულ იქნა 1948 წელს. გაფართოვდა კენდოს მიზნები და შემსუბუქდა თვით ტექნიკა და ასეთი სახით იგი მიღებულია საერთაშორისო საზოგადოების მიერ, როგორც ყველა ერისთვის ჯანმრთელი სახეობის სპორტის შექმნის საფუძველი.    

კენდოს ამოცანები

1. კენდოს კონცეფცია არის ადამიანის მანერების გაწვრთნა კატანას (ხმლის) პრინციპების გამოყენებით
2. კენდოში ვარჯიშის მიზანი არის გონებისა და სხეულის სრულყოფა
3. მებრძოლი სულის განვითარება
4. დისციპლინა და სწორი ვარჯიში
5. კენდოს ხელოვნების გაუმჯობესების მცდელობა
6. თავდამბლობა, თავაზიანობა და ღირსების შენარჩუნება
7. ადამიანებთან გულწრფელი ურთიერთობა და ამავე დროს საკუთარი თავის სრულყოფა,  რასაც უნდა ახლდეს სამშობლოსა და მოყვასის სიყვარული
8. საკუთარი წვლილის შეტანა კულტურის განვითარებაში
9. ერთა შორის მშვიდობისა და ურთიერგაგების ხელის შეწყობა

 (ეს კონცეფცია მიღებულ იქნა სრულიად იაპონიის კენდოს ფედერაციის მიერ 1976წ.)

Доспехи в кендо (богу)

Богу (bogu) — защитное снаряжение, доспехи.
«Бо» означает «защищать», «предохранять»; «гу» означает «снаряжение».

Защитное снаряжение в кендо состоит из маски мен (men), защиты для рук коте (kote), защиты для тела до (do) и защиты для бедер таре (tare).

Мен

1. Мен бутон (Men buton) — стеганый материал, который покрывает голову и плечи.
2. Мен бучи (Men buchi) – кайма, с помощью которой мен гане крепится к мен бутон.
3. Даива (Daiwa) – металлическая рамка, на которой крепятся ёкогае (горизонтальные решетки). Мен бучи покрывает даива, скрывая ее из вида.
4. Мен химо чичикава (Men-himo chichikawa) – кожаная петля, используемая для того, чтобы прикрепить мен химо к мен гане. Химо чичикава должна быть прикреплена к мен гане на четвертой рейке снизу, как показано на рисунке. (Есть альтернативный метод крепления мен химо — вверху на татегане. С тех пор, как пытаться оставить оппонента без мен во время поединка стало запрещено, этот метод стал менее распространен.)
5. Мен химо (Men himo) – шнуры, используемые для того чтобы закрепить мен на голове.
6. Томегава (Tomegawa) – кожаный шнур, завязанный в основании мен бучи.
7. Цки даре (Tsuki-dare) – жесткая пластина, защищающая область горла.
8. Татегане (Tategane) – вертикальная дуга мен гане.
9. Ёкогане (Yokogane) – горизонтальные рейки мен гане.
10. Мономи (Monomi) – расстояние между двумя ёкогане, которое немного шире (около 1 см), чем расстояние между какими-либо другими двумя ёкогане. Мономи находится между шестым и седьмым ёкогане для размера головы взрослого человека, и между пятым и шестым ёкогане для детского размера. Когда мен правильно одет, то мономи будет как раз на уровне глаз, тем самым позволяя кендоисту видеть без помех при правильной осанке.
11. Мен гане (Men Gane) – металлическая решетка, которая защищает лицо. Эта часть обычно делается из титана, дюралюминия, никелевого сплава, хромированной стали. Как показано на рисунке, мен гане состоит из тате гане и ёко гане.
12. Менгава казари (Mengawa-kazari) – декоративные нашивки на углах мен бутон.

13. Тен (Ten) – внутренняя тканевая прослойка напротив лба. («тен» — «небо»)
14. Учива (Uchiwa) – плотная прослойка, которая прилегает к голове по окружности лица.
15. Чи (Chi) – пластина, которая поддерживает переднюю часть подбородка. («чи» — «земля»)
16. Ёдзин даре (Yojin-dare) – пластина сзади от цки даре для дополнительной защиты в области горла.

Коте

1. Коте гасира (Kote gashira) – секция для кулака в коте. Иногда ее называют атама (atama).
2. Кера (Kera) – секция коте в виде плотной вставки. Коте обычно сделаны с одной или двумя кера; однако встречаются коте и без этих секций.
3. Цуцу (Tsutsu) – соединительная вставка для запястий между кулаком и остальной частью коте.
4. Коте бутон (Kote buton) – хлопковая стеганая ткань, формирующая коте.
5. Те но учи (Te-no-uchi) – ладонь коте, обычно делается из оленьей, коровьей кожи или синтетических материалов.
6. Коте химо (Kote himo) — шнуры коте.

До

1. Муне чичикава (Mune-chichikawa) – кожаные петли, прикрепленные к верху муне. Когда одевается до, шнуры завязываются через эти петли.
2. Муне (Mune) – часть до, которая защищает грудь.
3. До чичикава (Do-chichikawa) – кожаные петли, прикрепленные к углам до даи, в которых закреплены шнуры.
4. До химо (Do-himo) – шнуры для того, чтобы прикрепить до к телу.
5. До даи (Do-dai) – главный защитный элемент до, к нему крепятся все остальные части до.

Таре

1. Таре оби (Tare-obi) – секция для талии, из которой отходят главные и вторичные защитные пластины.
2. Таре химо (Tare-himo) – шнуры, которыми таре завязывается на поясе.
3. Одаре (Odare) – большие, основные защитные пластины, подвешенные к таре оби.
4. Кодаре (Kodare) – малые, вторичные защитные пластины.